Temel, seyahate çýkmýþ. Uzun zaman evinden ayrý kalmýþ. Bir akþam bir kente gelip küçük bir otele inmiþ.
Odasýna yerleþtikten sonra, aþaðýya telefon etmiþ. Telefonu otelin sahibi açmýþ.
Temel, ne istediðini söylemiþ:
"Bana bir fahiþe bulup gönderin."
Bunu söyledikten sonra telefonu kapatmýþ. Otelin sahibi þaþýrmýþ. Yanýnda duran karýsýna dönmüþ:
"Demin gelen müþteri kadýn istiyor..."
Otelin sahibinin karýsý öfkeden deliye dönmüþ:
"Terbiyesiz adam, ne zannediyor bizim otelimizi. Hemen git o müþteriye aðzýnýn payýný ver..."
Otel sahibi, müþteriye aðzýnýn payýný verme fikrini pek tutmamýþ:
"Adama ne söyleyeceðim karýcým, bir terbiyesizlik eder, baþým derde girer..."
Kadýn çok sinirliymiþ:
"Sen gitmezsen, ben gider söylerim..."
Ve, hýþýmla merdivenleri çýkýp Temel'in aðzýnýn payýný vermeye gitmiþ. Kocasý da aþaðýda bekliyormuþ. Yukardan gürültüler gelmeye baþlamýþ.
Onbeþ yirmi dakika sonra Temel aþaðýya inmiþ. Üstü baþý yýrtýlmýþ, yüzü týrmýklanmýþ...
Otelcinin yanýna gidip bir güzel çýkýþmýþ:
"Ne biçim kadýn göndermiþsin be. Ýstemem diye tutturdu. Becerene kadar anam aðladý."
|
