Temel çalýþmak için Ýstanbul'a gelir ve boðazda deniz kenarýnda
güzel bir arsa görür. Gecekondusunu yapar ama belediye ile baþý derde girer. Temel,arsanýn kendisinin olduðunu iddia etmektedir. Uzun süren
duruþmalar, sonunda Temel'in yapacaðý yemin ile çözümlenecektir.
Temel, bir 'biz' alýr ve ucuna bir sinek geçirir. Ceketinin sað iç
cebine olmuþ, sol iç cebine olmamýþ (ham) birer armut koyar.
Ayakkabýlarýnýn içine de gurbette iken koklayýp özlem giderdiði
Karadeniz topraðýndan bir avuç yerleþtirip, hakimin huzuruna çýkar:
-Yemin etmeye geldum...
-Peki et bakalým...
-Hakim Bey, bak... Habu bizdeki cana; (Elini sað ve sol göðsüne
bastýrarak) iþte olmuþ, iþte olacaða, hem vollaha, hem billaha; bastýðým toprak benimdur!
|
