5-6 yaþlarýmdayým... O zamanlar köylerde elektrik yok, gaz lambasý kullanýlýrdý. Geceler benim için iþkenceydi. Yine bir gece gaz lambasýnýn cýlýz ýþýðýnda uyumaya çalýþýyordum. Birdenbire terlemeye baþladým, sýkýlmýþtým... Gözlerimi açtýðýmda yine o karþýmdaydý... Kýsa boylu, iri ve parlak gözlü, keçiye benzeyen bir þey ve yine dilim tutulmuþtu. Zorladým kendimi ve son bir gayretle: "Nine!" diye baðýrdým. O þey oradan oraya zýplýyor ve garip mimikler yapýyordu. Ninem odadan içeri girdi ve huzur veren sesiyle: "Ne oldu kýzým... Yine mi korktun?" Sesi duyar duymaz, o þey hemen dolabýn altýndaki boþluða gizlendi ve bana doðru bakýyordu parlak gözleriyle. -"Nine, bak orada... Bana bakýyor" -"Hani kýzým... Bir þey yok ya orada." Ninem göremiyordu. Ah bir görse de onu yok edebilse diye o kadar çok umutlanýyordum ki... Ninem orada olduðu müddetçe beni korkutamýyordu. O gece ninemin yanýnda uyudum, ertesi günü düþünerek...
