O gece çok yorgundum.Ama sadece yorgunluk... Güç bela odama gidip yataga yattým.Yatagým anormal derecede soguktu. sanki buz kütleleri vardý yatagýmda. oysa aylardan nisandý ve annem romatizmalarý oldugu icin kaloriferleri yakmaya devam ediyordu.
o soguk yatakta uyumaya çalýþýrken pencereden bir ses geldi. sanki biri pencereye vuruyordu. o an tüm tüylerim diken diken oldu. þu anda bu satýrlarý yazarken bile ürperiyorum ama neden bilmem o anlýk bir cesaretle yatagýmdan dogruldum ve pencereye gittim. güneslik çekiliydi ve actýgýmda karþýma ne çýkacagýný bilmiyordum. buna raðmen hic düsünmeden, sanki aklýmý kaybetmiþ gibi güneþligi açtým. tam karþýmda bir adam duruyordu. oysa evimiz ücüncü kattaydý. bana bakýyor, gülümsüyor ve camý acmamý söylüyordu. taþ kesilmiþtim. camý açmadan yatagýma dogru döndüm. orada, yatagýmda oturuyordu... gözlerimi kapattým ve bildigim tüm dualarý okudum. yanýmdan geçtigini, süzüldügünü duyuyor ama hic hareket etmeden sadece dua ediyordum. gözlerimi yeniden açtýgýmda gün ýþýyordu...
