Bir lunaparkýn gece bekçisi olarak iþe baþlayan bir vatandaþýmýz, bir gece çok sýkýlmýþ ve "Bari oyuncaklara binip eðleneyim diye" düþünmüþ. Hep binmek istediði ama bir türlü fýrsat bulup da binemediði zincirli sandalyeleri gözüne kestirmiþ. Hani þu sekolin denilen zincirle yukarýdan baðlý olup dönmeye baþlayýnca merkez-kaç kuvvetiyle dýþarý doðru açýlan bi oyuncak vardýr ya; iþte ona.
Vatandaþ sandalyeye oturmuþ, eline aldýðý uzun bir çubukla aletin þalterini açmýþ. Þalter iner inmez zincir dönmeye baþlamýþ. Ýçini çocuk gibi bi sevinç kaplamýþ. Çýðlýklar atýp, klasik zincir ayýlýklarý yapmaya baþlamýþ. Dönmüþ, dönmüþ, dönmüþ...
Otomatik olarak duracaðýný sandýðý zincir, bir türlü durmuyormuþ. Doðal olarak bir süre sonra vücudu isyan etmeye baþlamýþ; baþý dönüyor, midesi bulanýyormuþ. Sonuçta sabaha kadar dönmüþ durmuþ. Sabah mesaiye gelen lunapark çalýþanlarý cesedini hala dönmekte olan zincirde bulmuþlar. Yapýlan otopside, bekçinin beynindeki denge merkezi damarlarýnýn patlamasý sonucu beyin kanamasýndan öldüðü ortaya çýkmýþ.
