Mehmet ile Handan öðrenci olup, ayný evi paylaþmaktadýrlar. Bir gün Handan ve Mehmet, Mehmet'in annesini yemeðe davet ederler. Mehmet'in annesi akþam yemeði süresince Handan'ý uzun uzun süzer ve aslýnda Handan'ýn çok alýmlý ve güzel bir kýz olduðunu, acaba aralarýnda ev arkadaþlýðýndan daha ileri bir boyutta bir iliþkinin mevcut olup, olmadýðýný merak eder. Aklýný okumuþcasýna Mehmet annesine der ki: Ne düþündüðünü biliyorum ama emin ol ki sadece ev arkadaþýyýz, ötesi yok. Akþam yemeðinden sonra Mehmetin annesi evine döner. Aradan bir iki gün sonra Handan der ki: Mehmet, annen bize yemeðe geldiðinden beri gümüþ çorba kasesini bulamýyorum. Mehmet yanýtlar: Annemin almýþ olabileceðini tahmin etmiyorum ama ben yine de kendisine bir mektup yazayým. Oturur ve yazar: Anneciðim, gümüþ çorba kasesini sen aldýn demiyorum, ama almadýn da demiyorum. Fakat konu þu ki: Sen bize yemeðe geldiðinden beri gümüþ çorba kasesi kayýp. Sevgiler oðlun Mehmet. Bir hafta sonra Mehmet'in annesinden mektup gelir: Sevgili oðlum: Handanla yatýyorsun demiyorum, ama yatmýyorsun da demiyorum. Fakat konu þu ki: Handan kendi yataðýnda yatýyor olsaydý, gümüþ çorba kasesini çoktan bulmuþ olurdu. Sevgilerle annen...
