Bir zamanlar dogmak üzere olan bir bebek varmýþ. Tanrý'ya sormuþ; ''Beni yarýn dünyaya gönderecegini duydum. Ama ben, bu ufacýk ve çaresiz halimle orada nasýl yaþayabilirim?'' Tanrý cevap vermiþ; ''Senin için seçmiþ oldugum birçok melek arasýnda o seni bekliyor olacak ve her türlü ihtiyacýný karþýlayacak'' ''Ama burada cennette, mutlu olabilmem için pek te fazla birþeye ihtiyacým yoktu. Sadece þarký söylemek ve gülümsemek bana yetiyordu.'' ''O sana þarkýlar söyleyecek ve her gün gülümseyecek. Sen ise onun sevgisini hissedecek ve mutlu olacaksýn.'' ''Melegin sana duyabilecegin en tatlý sözleri söyleyecek ve sabýrla sana konuþmayý ögretecek'' ''Peki seninle konuþmak istedigimde ne yapacagým?'' ''Melegin ellerini nasýl birleþtirmen gerektigini ve bana dua etmeyi ögretecek'' ''Duyduguma göre aþagýda çok kötü insan varmýþ. Beni onlardan kim koruyacak?'' ''Melegin kendi hayatý pahasýna seninkini koruyacak'' Tam o sýrada cennetin kapýlarý açýldý ve dünyadan sesler gelmeye baþladý. Çocuk telaþla sordu; ''Tanrým, sanýrým gitme zamaným geldi, lütfen bana melegimin ismini söylermisin?'' ''Meleginin isminin ne oldugunu hiç önemli degil... Sen ona ANNE diyeceksin...''
