Orta ikideyken, büyüdügü zaman ne olmak ve ne yapmak istedigi konusunda bir kompozisyon yazmasýný istedi hocasý. Çocuk bütün gece oturup günün birinde at çiftligine sahip olmayý hedefledigini anlatan 7 sayfalýk bir kompozisyon yazdý. Hayalini en ince ayrýntýsýna kadar anlattý. Hatta hayalindeki 200 dönümlük çiftligin krokisini de çizdi.. Binalarýn, ahýrlarýn ve koþu yollarýnýn yerlerini gösterdi. Krokiye, 200 dönümlük arazinin üzerine oturacak1000 metrekarelik evin ayrýntýlý planýný da ekledi.Ertesi gün hocasýna sundugu 7 sayfalýk ödev, tam anlamýyla kalbinin sesiydi. Ýki gün sonra ödevini geri aldý. Kagýdýn üzerinde kýrmýzý kalemle yazýlmýþ kocaman bir ''0'' ve ''Dersten sonra beni gör'' uyarýsý vardý. ''Neden ''0'' aldým?'' diye merakla sordu hocasýna, çocuk.. ''Bu senin yaþýndaki bir çocuk için gerçekçi olmayan bir hayal'' dedi, hocasý.. ''Paran yok. Gezginci bir aileden geliyorsun!Kaynagýn yok. At çiftligi kurmak büyük para ister. Önce araziyi satýn alman gerekir. Bunu baþarman imkansýz''dedi. ''Eger ödevini gerçekçi hedefler belirledikten sonra yeniden yazarsan, notunu yeniden gözden geçiririm! dedi. Çocuuk eve döndü ve uzun uzun düþündü. Çocuk bir hafta kadar düþündükten sonra ödevini hiçbir degiþiklik yapmadan geri götürdü hocasýna.. ''Siz verdiginiz notu degiþtirmeyin''dedi. ''Bende hayallerimi''....
O çocuk bugün 200 dönümlük arazisi üzerindeki 1000 metrekarelik evinde oturuyor. Yýllar önce yazdýgý ödev ise þöminenin üzerinde çerçevelenmiþ olarak asýlý. Ayný ögretmen geçen yaz 30 ögrencisini bu çiftlige kamp kurmaya getirdi. Ayrýlýrken eski ögrencisine ''Bak'' dedi, ''Ben senin ögretmeninken, hayal hýrsýzýndým. Ama sen hayalinden vazgeçmeyecek kadar inatçýydýn.''
