Asker, en iyi arkadaþýnýn biraz ileride kanlar içinde yere düþtüðünü gördü. Ýnsanýn baþýný bir saniye bile siperin üzerinde tutamayacaðý ateþ yaðmuru altýndaydýlar.
Asker teðmene koþtu ve "Teðmenim, fýrlayýp arkadaþýmý alýp gelebilir miyim?.." Delirdin mi der gibi baktý teðmen... "Gitmeye deðer mi?. Arkadaþýn delik deþik olmuþ... Büyük olasýlýkla ölmüþtür bile.. Kendi hayatýný da tehlikeye atma sakýn." Asker ýsrar etti ve teðmen "Peki " dedi. "Git o zaman..."
Ýnanýlmasý güç bir mucize...
Asker o korkunç ateþ yaðmuru altýnda arkadaþýna ulaþtý. Onu sýrtýna aldý ve koþa koþa döndü... Birlikte siperin içine yuvarlandýlar. Teðmen kanlar içindeki askeri muayene etti...
Sonra onu sipere taþýyan arkadaþýna döndü: "Sana deðmez, hayatýný tehlikeye atmana deðmez demiþtim. Bu zaten ölmüþ..." "Deðdi teðmenim" dedi asker... "Nasýl deðdi?" dedi teðmen... "Bu adam ölmüþ görmüyor musun?.." "Yine de deðdi komutaným. Çünkü yanýna ulaþtýðýmda henüz saðdý. Onun son sözlerini duymak, dünyaya bedeldi benim için."
Ve arkadaþýnýn son sözlerini hýçkýrarak tekrarladý:
