Güzel bir bahar gününün sabahynda ÝETT þöförü garaja
gider, otobüsünü çalýþtýrýr ve yola çýkar. Sorunsuz bir þekilde bir
duraktan diðerine ilerler.
Yolcularýný alýr, indirir. Derken; duraðýn birinde iri yarý, güçlü kuvvetli
ve oldukça tehlikeli görünüþe sahip bir adam otobüse biner. Þöföre sert bir
bakýþ fýrlatýr ve, Karagümrüklü bilet atmaz." diyerek arkadaki bir koltuða
geçer ve oturur. Ertesi gün, ondan sonraki gün ve hergün ayný þey
tekrar olur. Karagümrüklü, ayný sözlerle ve ayný sert bakýþlarla bilet atmadan
koltuða geçip oturur. Bu durum otobüs þoföründe kompleks yaratmaya baþlar.
Hat deðiþtirme dilekçesi de red edilince son çare olarak bir jimnastik
kursuna yazýlýr. Her akþam devam ettiði kursta; judo, karate, aikido ve
benzeri tüm dövüþ teknikleri konusunda ihtisas yapar. Yazýn sonlarýna doðru,
kendine güveni olan iyi bir dövüþ ustasý haline gelmiþtir. Kurslarý
bitirdiðinin ertesi günü tekrar otobüsüyle yola çýkar. Uzaktan,
Karagümrüklü'nün durakta beklediðini görür. Sinirini
gizlemeye çalýþýrken,
diþlerini gýcýrdatarak otobüsün kapýsýný açar.
Karagümrüklü otobüse
biner, þöföre sert bir bakýþ fýrlatýr ve, Karagümrüklü bilet
atmaz." diyerek
ilerleyecekken tam o sýrada, sýký bir kavgaya hazýr
olan þöför birden koluna
yapýþýr:
- Neden atmýyormuþsun??
Þöföre þaþkýnlýkla bakan adam þöyle der:
- Karagümrüklü'nün mavi kartý var.
|
